Heinrich Himmler

Heinrich Himmler

7.10.1900 – 23.05.1945 dowódca SS i gestapo, minister spraw wewnętrznych

Jeden z głównych hitlerowskich przywódców i zbrodniarzy wojennych.

Od 1929 roku na na czele SS i gestapo, a od 1943 minister spraw wewnętrznych.

Był odpowiedzialny za eksterminację Słowian i Żydów w Europie. Działając jako jeden z głównych współpracowników Adolfa Hitlera stał się jednym z największych zbrodniarzy w historii. Jako zwierzchnik SS dysponował zasobami taniej siły roboczej (więźniów obozów koncentracyjnych i gett), wspierając nazistowskie plany podboju i podporządkowania szeregu państw europejskich.

Wyglądał jak przeciętny urzędnik. Miał mizerny wygląd, słaby wzrok i był niewysoki. Inny nazistowski zbrodniarz Albert Forster wyraził się kiedyś o nim: „Gdybym wyglądał tak jak Himmler, nie powiedziałbym ani słowa o rasie”. Himmler budował swoją gwardię pretoriańską, z ludzi wyselekcjonowanych na podstawie rygorystycznych kryteriów rasowych. Planował, że po stu dwudziestu latach Niemcy znów staną się „czyści” rasowo. Po wybuchu II wojny światowej formacje, które mu podlegały zostały w większości uznane za zbrodnicze (jak np. Einsatzgruppen czy SS). Marzył o niemieckim państwie rolników. Wierzył, że przeznaczeniem Niemiec był wschód z rolniczymi osadami.

Po aresztowaniu przez wojska brytyjskie popełnił samobójstwo. Zmarł w wyniku zażycia trucizny (cyjanek potasu) 24 maja 1945 roku.

W okresie II wojny kwatera główna Himmlera znajdowała się pobliżu miejscowości Pozezdrze (Kryptonim „Hochwald„).

Po wojnie, córka Himmlera – Gurdun Burwitz – zaangażowała się w  „Stille Hilfe” (Cicha Pomoc). To niemiecka organizacja wspierająca po zakończeniu II wojny światowej byłych funkcjonariuszy III Rzeszy. Cicha Pomoc prowadziła działania w celu ratowania nazistów przed grożącymi im wyrokami (m.in. pokrywała koszty prawne, sądowe) oraz opiekowała się nimi na starość po opuszczeniu przez nich więzień (staranie o miejsca w domach starców, zapewnienie utrzymania i opieki lekarskiej).